Week 2: aan het werk

Tja, en voor je het weet is week 1 voorbij en moet je aan het werk.

Arno toog maandag om kwart voor 8 richting Victoriaville, net als thuis zalikmaarzeggen. Over hoe het hem daar bevalt, gelardeerd met foto's, dat laat ik aan hemzelf over.
Ik keek aan tegen een week vol ledigheid en besloot voor elke dag een activiteit te verzinnen. Het gegeven, dat het t/m woe prachtig weer was (koud, maar zonnig) , maakte dit wel gemakkelijk. Op maandag ging in wandelen met  Sarah. Ik was met haar in contact gebracht door Raymond, die ons de eerste dag wegwijs had gemaakt. Ze is van mijn leeftijd, heeft een enorm netwerk, een energie om over naar huis te schrijven. We zagen de rivier, waar nog grote ijsplaten lagen, die over 2 weken verdwenen zouden zijn. Prachtig vergezicht vanaf Mount Arthabaska, waar je aan de horizon Tros-Rivieres, 80 km verderop, zag liggen. En natuurlijk ook ff shoppen... waar haal je het beste de groenten (de Maxi in Victoriaville) en waar koop je je vlees (gewoon, de IGA in Warwick).

Verder was ik natuurlijk ook een dag verplicht om na de verplichte administratieve klusjes plaats te nemen op het zitje voor het huis, om te genieten van de zon, en natuurlijk hoort daar weer iets bij in stijl , dat zelf is gemaakt....Immers, ik heb die volgeladen e-reader niet voor niets meegenomen

's middags fietste ik nog ff naar de beroemde "Fromagerie du Presbytere". Hij is 15 km hiervandaan en een mooie fietstocht door de soms wat steile heuvels, dus de elektra kwam goed van pas. Maar ja, ik kwam zonder aankopen thuis, want als rechtgeaarde Hollander koop je nu eenmaal niet 8 plakjes kaas voor 7€ .

 Arno had vervolgens de donderdag geruild voor de vrijdag om mijn verjaardag te vieren. Beste gek, zover van huis, zonder kidz, familie, vrienden. Maar het feest begon al op de vooravond: om kwart voor 6  het 1ste appje van Piet: "over een kwartier is het zover". Nou, ik dacht toch echt dat ik nog 6 uur en een kwartier moest wachten... Donderdagochtend zelf was er natuurlijk een ontbijt met verse croissantjes van de plaatselijke bakker en een cadeautje: draadloze oortjes. TOP

Het weer werkte (sorry Arno...)  niet mee. Dus zaten we toch wel een beetje aan huis gekluisterd. Maar daarom niet getreurd: we hadden nogal wat administratieve klusjes te doen en ff op de plaats rust is ook niet verkeerd. Het voordeel was, dat er uitgebreid de tijd was om alle appjes te bekijken EN telefoontjes te beantwoorden. Wat is die WhatsApp en WIFI toch een geweldige uitvinding. De dag vloog voorbij en 's avonds gingen we uit eten. Typisch Canadees/Amerikaans, het restaurant heeft geen alcoholvergunning en daar gingen we op weg met het boodschappentasje voor rood en wit. Voor de zekerheid hadden we ook een kurkentrekker meegenomen. De eerste fles lieten we open maken, de 2de hebben we sneaky zelf gedaan. Op het eerste gezicht zag het er niet uit zoals we gewend zijn: hoge schotten tussen de tafeltjes, maar het eten was jammie en dankzij het boodschappentasje zat de sfeer er goed. Er draafde steeds een engels sprekende serveerster op, die wij stoïcijns in ons beste frans antwoord gaven. Kortom: het was een gezellige avond, waarvan hier het bewijs. 

Toe kwam het regenachtige weekend in zicht en had Arno weer pech. Zit je de hele dag binnen door de week, regent het op zaterdag, het lijkt wel nederland. Dus zaterdag gespendeerd aan boodschappen, fiets (die hij van een collega mag lenen ) op maat maken etc. Zijn eigen fiets lijkt voorgoed in de  lucht te zijn opgegaan. leve KLM. Dat is wel vet balen.

Zondag stond er een uitje gepland: een bezoek aan een sugar shack, samen met Sarah ( met wie ik wekelijks een dagje ga afspreken lijkt het om te wandelen en me natuurlijk de goede supermarkten, maar ook de lekkerste bakkers te wijzen) en haar man Jean Francois.  Sugar shacks kan je bezoeken tussen half februari en zo ongeveer volgende week: het moet overdag boven 0 zijn en 's nachts vriezen.  In die tijd van het jaar kan de beroemde maple siroop geoogst worden. Families vierden dit vooral vroeger door een dag samen  te komen , de siroop te oogsten en te verwerken en samen te eten en te zingen. Nu komen mensen soms ook bijeen in een sugar shack (suikerhut) en vieren dit oogstfeest aan lange tafels met veel zoetigheid. Dus zo gaat dat

Er wordt een buisje in de boomstam  geslagen en het sap druppelt eruit vanuit de boom. Voor veel bomen en grote hoeveelheden  wordt hij verbonden met een buizenstelsel en afgevoerd                         

Daarna wordt het opgevangen in een groot bassin, gefiltreerd van 2% suiker naar 12% suiker en vervolgens verwarmd,  zodat het suikerpercentage stijgt naar 67%. Ze verkopen 5 liter voor 60€ aan de coöperatief.

Na uitleg en rondkijken op de boerderij zaten we met een bont gezelschap aan lange tafels, gezinnen met kidz, gezellige oudjes, geheel opgeschoren en getatoeëerde jongeren, van alles wat en het was lekker en gezellig en very very very sweet

 Uitleg over wat er ging komen. Erwtensoep, gaat er altijd in. Vlees, gepocheerd ei in maple siroop. bruine boontjes in maple siroop, krokante varkenshuid en aardappeltjes in een beeeetje maple siroop. En als je er een sneetje geroosterd brood bij wilde (lekker met boter en siroop) , dan kon je dat zelf roosteren...Daarna een soort taai oliebollendeeg, met????? juist: caramel van maple siroop saus. Daarna kwam er nog cheesecake met maple siroop, maar helaas ontbreekt daar de foto van. Ik was denk ik te druk met checken of al mijn tanden er nog inzaten. 

Aan het einde van de maaltijd was er natuurlijk ook animatie, maar probleem, probleem, de animateur had afgezegd.  Sarah liet zich dat geen 2 x zeggen en nam het heft in eigen handen. Klik de link aan en geniet mee.....

https://1drv.ms/u/s!Alx9QssZB5S1hdZz1UzF3te1MXo6rg?e=YQocID

Na afloop werd er een pan op temperatuur gebracht en kon het hele gezelschap, COVID of niet, daar een houten pollepel in dompelen en aflikken, zo vaak al je maar wilde. Er was een man, die heeft er ongeveer een half uur gestaan, en maar likken. Hahahaha . Vervolgens werd de stroop op sneeuw uitgegoten. Daarop stolde hij en kon je hem op een stokje oprollen tot een lekkere zoet crispy lolly.
Dat doe je dus zo (klik en kijk) :  https://1drv.ms/v/s!Alx9QssZB5S1hdZWPfHPeMkUeCmajA?e=c72Qbr

Kortom het was een sweet end van de 2de week en een zeer geslaagd inkijkje in Quebec's tradities. 

Liefs voor allen.