Wat kwam er de eerste week zoal voorbij?
9 april 2022 - Warwick, Canada
Na ons introductiebezoekje op maandag 28 maart bij de bank, het gemeentelijke instelling voor Arno 's fiscale nummer en natuurlijk ook de dollarshop (7 kleerhaakjes, 2 $), was het tijd om de navolgende dagen de omgeving te verkennen.
Warwick, waar we wonen is een dorpje van 4500 inwoners. Rijtjeshuizen lijken ze niet te kennen. Alles ligt los naast elkaar, stenen huizen met houten eromheen, trapje op naar de voordeur, vrijwel niemand heeft een besloten achtertuin maar wel allemaal een veranda bij de voordeur met een (schommel) stoelen. We kijken uit naar de zomer.. En soms is het toch niet duidelijk voor hoeveel huishoudens het huis bedoeld is.
Het dorp wordt omgeven door kleinere dorpjes en heeft daarmee een regiofunctie, dus een goede supermarkt op loop en dus zeker fietsafstand, een drogist/apotheek, een Victoria (keten kaasrestaurants) en natuurlijk een Tim Horton (ooit een beroemde ijs hockeyer en nu exploitant van shop bij vrijwel alle tankstations die we tegenkomen voor coffee (to go), bagels, donuts etc. Dit alles is gelegen rondom het plaatselijke tankstation.
Victoriaville heeft 40.000 inwoners, is groot en uitgestrekt, maar een echt winkelcentrum zoal wij dat kennen is moeilijk te vinden. Aangezien men nog in een soort winterslaap lijkt te zijn hier en COVID de mensen achter de voordeur houdt, is de gezelligheid ook nog ver te zoeken op straat, in de stadsparken etc . Dat schijnt te gaan veranderen richting zomer. Let's hope so. Gelukkig zijn er wel heel veel grote en mooie kerken. Niet gek aangezien de grote meerderheid Rooms katholiek is of was. Typische bouw met hoge scherpe toren. Verdrietig dat ook hier het misbruik in de katholieke instellingen nu hot topic is.
de Kerk in Victoriaville De kathedraal aan de rivier in Trois-Rivieresen natuurlijk goedertierenheid
We bezochten ook Trois Rivieres. Naar men zei: een leuke stad (blijkbaar na de winterslaap) in de buurt... het was inderdaad maar 3 kwartier rijden en je kon zien: potentie voor straks als men er weer op uit gaat . Nu was er in elk geval alvast als voorbode heeeeeerlijke taart, een mooi gezellig cultuurhistorisch speels museumpje, een nog bevroren enorme zijtak van de St Lawrence rivier en een giga kathedraal.
Het museum, waarbij je ook interactief kon luisteren naar de verhalen van de oorspronkelijke inwoners "First Nation", "Inuit "en "Metis" , allen aboriginals, die nu grotendeels zijn opgegaan in de rest van bevolking. Mooie gedreven verhalen over hun cultuur.
Boodschappen moesten er ook gedaan worden en wat is en nu leuker dan een uitstapje naar de Wallmart, veel over gehoord, ik was er nooit geweest. Voor de gelegenheid had Arno zich in stijl (zelfde kleur blauw !!) gekleed.
Natuurlijk gingen we ook ff gedag zeggen op Arno's werk. Zijn collegae leken erg aardig. Men had zelfs een eigen kantoor voor hem weten te regelen. Helaas zonder ramen, schijnt hier gebruikelijk te zijn, dus we moeten alert zijn op de eerste symptomen van depressie... (hahah) Hij vertelt zelf een andere keer meer over zijn wedervaren aldaar.
In het weekend maakten we een wandeling naar de top van Mount Gleason, DE BERG van Warwick.. Start bij het plaatselijke ski station. Prachtig, door de sneeuw. Wel beetje glad bij de afdaling
We zien in de verte de berg liggen. De hellingen zijn nog wit . Er werd tot 2 april geskied.
Dat weekend sloot het skiseizoen op de plaatselijke berg met "De Splach". jongeren en kidz skieden naar beneden en werden geacht, al dan niet ludiek uitgedost, over een grote bak water te waterskiën of boarden en dan er weer uit. Nou, je snapt het wel, de meesten donderden erin. Met hun hele hebben en houen aan, bij 3C maar gelukkig wel een winters zonnetje. Brrrrr... de beelden spreken voor zich.
https://1drv.ms/v/s!Alx9QssZB5S1hdR_eDWA_TuuZvVH3w?e=5IKbdC
Klik op de link en geniet mee.
Voor ons HET MOMENT om kennis te maken met de regionale specialiteit "Poutine", frites met bruine saus en veel brokken heel jonge kaas. met de kleur van Mozzarella. Ja, ik dacht ook: gets, maar het was best weg te werken, alleen niet teveel...
Vrijdag 1 april was Arno 's eerste werkdag en ik besloot die nuttig te gaan benutten. Dus: kennismaken bij het plaatselijke vrijwilligers centrum, een soort Huiis van Renkum waarover volgende week meer en in de middag muffins bakken... Tja, een mens moet toch wat
Week 2, waarin Arno moest geloven aan de reden waarom we hier zijn "werken" en ik mijn dagen alleen moest gaan vullen, volgt later.
Liefs voor allen
Goed te zien dat het goed gaat, missen jullie wel op de zondagmiddag!