Walvis spotten, fietsen, wandelen en een dagje rust: ideale ingrediënten voor een vakantie?!

We zijn blij dat voordat we uit Cheticamp zijn vertrokken het raadsel van Lola’s Hookers hebben kunnen oplossen. Het stond op veel plaatsen aangeven “Happy to be one of Lola’s hookers”.  Het gebouw had wel flink veel ramen maar zag er toch niet uit als een bordeel. Bij de plaatselijk bakker Ou Coin zag ik ineens  het volgende foldertje.

Waar waren onze gedachten…!

Daarna naar de oostkust. Broadcove..   

ja, en de volgende ochtend was het dan zover. Het walvis spotten leek eindelijk door te gaan.  Ik, Jacqueline, heb eigenlijk altijd last van zeeziekte, maar had me voorgenomen, dat hierop de oceaan geen sprake van kon zijn en dat werkte. We werden ‘s morgens met 6 mensen aan boord van een zodiac gehesen, allemaal in vol ornaat natuurlijk: met degelijke zwemvesten. Ik had nog nooit op zo ’n ding gezeten, dus als hij op snelheid kwam, dan kneep ik hem wel ff, maar we hadden een succesvolle trip.

 We volgden een groepje van ongeveer 6 pilotwalvissen ( eigenlijk de grootste doflijn soort nl grienden ) incl. een kleintje, 5-7 meter lang en een gewicht van 2,2 ton of meer. Ze zijn best schuw, dus als we er dichtbij waren (10 meter ofzo), dan doken ze onder voor 5 min  of meer en dan zochten we hen opnieuw. We vonden het niet spectaculair, maar ze zijn wel mooi en vertederend als ze zo door het water duikelen en spelen.( We hadden ook naar Zandvoort kunnen gaan las ik net …😊 )

 Na afloop hebben we dit succes èn het niet misselijk worden gevierd met heerlijke vischowder ter plaatse.  (Een chowder is een begrip hier voor een gebonden soep met melk.
In de middag terug naar de camping en lekker niks.

De volgende ochtend weer verder naar Whycocomagh. Wederom zeer bijzondere  vergezichten op het water.  Onderweg zagen we een Kajak bedrijf, dus daar hebben we ons laten verleiden. 3 uurtjes o.b.v. een gids  in een duo kajak en geen advocaat gebeld na afloop. We kajakten in een baai van de open zee, anders is het water toch erg onrustig en dat valt tegen . Onderweg zagen we zeeadelaars, met een spanwijdte 2m en meer en een reusachtig nest, dat naar verluid een ton weegt. Geen idee of dat waar is en het is moeilijk  in te schatten, vanwege de grote hoogte. We vonden het leuk dit een keer te doen.

De volgende dag wilden we actief zijn en gaan fietsen over een nabijgelegen eilandje  Na 15 km bleek dat toch niet zo zo0 slim te zijn  Je verkijkt je ZOOO op die afstanden, want dan hadden we 12 km langs een drukke highway moeten fietsen, dat leek ons niet zo slim. . Dus zijn we terug gefietst en is Arno eerst een stuk gaan wandelen.  Ik had geen zin: een hellingsgraad van 58%... vond ik niet aantrekkelijk. De e-reader en het zonnetje lonkte. 2de helft van de middag  zijn we met de auto terug gereden naar dat eiland, het doel van de  ochtend en hebben er een rondje rondom gereden. \

Op het einde van de route hadden we een gelukje. We wilden naar een museumpje, maar dat was net gesloten en bij het wegrijden zagen we de naastliggende pub, dus vonden we dat we een biertje verdiend hadden. Bleek daar een ruimte vol vrolijke etende mensen te zitten onder het genot van een plaatselijke (?) muzikant. Nou, daar hoefden niet lang over na te denken. Er was nog een tafeltje vrij en dat was voor ons!!

Overigens was die camping in Whycocomagh ook wel bijzonder. Hij bevond zich in een provinciaal dag park. En plaatsen……we hadden wel 200 m voor ons vrij. Wacht maar tot de foto’s komen.

Vervolgens was het tijd om heel langzaam de terugreis te starten. Bah, helemaal niet leuk. Nova Scotia, althans het noordelijke deel waar wij zijn geweest heeft ons beider hart wel gestolen.

Vandaar verder richting New Brunswick naar Kouchibouguac Park. Daar hebben we de volgende dag in de ochtend een fietstocht door het park gemaakt, in combi met kleine wandelingen. Erg leuk. En ook hier hadden we het geluk dat een hert het fietspad overstak toen wij net langs kwamen, hij bleef ons wel aankijken maar poseren ho maar!   Een veel minder “ruw” park, maar wel aan een lagune. Een heuse duinen rand schermt de lagune af van de oceaan. Een beetje vergelijkbaar met Venetie alleen veel kleiner en dichterbij.   

Die middag  was het snikheet. De oceaan (met mooi zandstrand!!)  lonkte. De steekvliegen ter plekke minder. Dus met behulp van de buitendouche op de camping gerelaxt. Mijn e-reader staat nog vol boeken, dus geen verveling en zelfs Arno slaat hier aan het lezen…
We wilden nog een dagje langer blijven, maar vanochtend plensde het en er ligt nog veel moois in het verschiet, dus zijn  we toch vertrokken.

zo maar wat plaatjes van onderweg: 

een winkeltje

keltisch op de borden 

 Dus we hebben New Brunswick verlaten en zijn in tijd weer een uur “verder” weg. Nu weer 6 uur verschil met NL.  

And yes: Back in Quebec! We gaan een tocht rondom het schiereiland Gaspésie maken
Net gearriveerd in Nouvelle, aan de zuidkant van de Gaspesie. Vanaf hier gaan we weer plan opmaken en houden jullie op de hoogte.

En die foto’s erbij… dat vereist gewoon geduld.
Heel veel goeds voor allen. Succes met de hitte… oeoeffff … ik ben blij dat het hier wat gematigder is!!

Veel Liefs

Jacqueline & Arno